TEXTOS DE EUTROPIO, Breviario III y IV (segunda guerra púnica)

Anibal inicia la Segunda Guerra Púnica (Eutropio, Breviario III,7 y 8)

Hannibal, Carthaginensium dux, bellum Punicum secundum Romanis suscipiebat. Hannibal Saguntum, Hispaniae civitatem Romanis amicam,  oppugnat et obsidione capit.  Tum P. Cornelius Scipio in  Hispaniam venit, Ti. Sempronius Gracchus in Siciliam. Romani bellum Carthaginiensibus  gerunt. Hannibal fratrem Hasdrubalem in Hispania relinquit et ad Italiam LXXX milia  peditum, X milia equitatum atque XXX elephantos adducit. 

P. Cornelius Scipio Hannibali primus occurrit, sed Hannibal proelio P. Cornelium Scipionem atque Sempronium Gracchum vincebat. Postea Romani contra Hannibalem Q. Fabium Maximum mittunt.  Deinde L. Aemilium Paulum et P. Terentium Varronem contra Hannibalem mittunt. Impatientia Varronis consulis apud vicum Cannas in Apulia magnum proelium pugnant. Hannibal Romanos consules vincebat, in pugna III milia Afrorum pereunt, periit tamen in proelio consul Aemilius Paulus, senatores XXX, nobiles viri CCC militum XL milia, equitum III milia et quingenti. 

Interea senatus ad Hispanias P. Cornelium Scipionem mittit, filium P. Scipionis, anno aetatis quattor et viginti. P. Cornelius Scipio Carthaginem Hispaniae capiebat, in oppido Afri aurum et argentum habebant. Tum duces, P. Cornelius Scipio et Hannibal, magnum proelium pugnant. Scipio victoriam obtinuit. Postea Romani cum Carthaginiensibus pacem faciunt. Scipio Romam venit, magna gloria triumphat et Romani africanum appellunt.

Viriato (Eutropio, Breviario IV, 16)

Eodem tempore Metellus in Celtiberia apud Hispaniam res egregias gessit. Successit ei Q. Pompeius. Postea Q. Caepio ad idem bellum missus est, quod Viriathus contra Romanos in Lusitania gerebat. Metu Viriathus a suis interfectus est, cum quattuordecim annis Hispanias adversus Romanos movisset. Primum pastor fuit, mox latronum dux, postremo multos ad bellum populos concitavit et adsertor contra  Romanos Hispaniae putabatur. Et cum interfectores eius praemium a Caepione  consule peterent, responsum est numquam Romanis placuisse imperatores a suis  militibus interfeci.